Tarihe Buradan Bak

13 Kasım 1985'te, volkanik yanardağ "Nevado del Ruiz" faaliyete geçmiş ve patlamıştı. Yerel halk ona "Uyuyan Aslan" diyordu. Çünkü en son 1845 yılında faaliyete geçmiş ve 130 yıldır hiç hareket etmemişti. Aslında uyuyan yanardağ değildi, onu önemsemeyen devlet yetkilileriydi.  13 Kasım'da harekete geçen yanardağ, Omayra'nın yaşadığı köyü de vurmuştu. Daha ne olduğunu anlayamadan Omayra'nın belden aşağısı patlayan yanardağ sebebiyle kayan toprağın altında kalmış ve yavaş yavaş su birikmeye başlamıştı. Omayra yaşamak için enkaz parçasına tutunmuştu ve ertesi gün bir gazeteci Omayra'nın elini görmüştü. Hemen bölgedeki gönüllüler çağırıldı ve Omayra'yı kurtarmak için büyük bir çaba başladı. Fakat bacaklarını kırmadan Omayra'yı bulunduğu yerden çıkartmak imkansızdı. Üstelik Omayra'yı her çıkartmaya çalıştıklarında çevredeki su yükseliyor ve Omayra'nın nefes almasını engelliyordu. Suyun altına bakan bir kaç kişi, Omayra'n

Sonderkommando, Nazi SS birlikleri tarafından  toplama kampı mahkumları arasında seçilerek oluşturulan ve genelde ölümle tehdit edilerek; gaz odalarında veya askerler tarafından kurşuna dizilerek öldürülen insanların cesetlerindeki değerli eşyaları (altın diş, gözlük, kıyafet vs.) toplayarak onları SS* subaylarına teslim ettikten sonra cesetlerini askerlerin terimiyle “yok eden” (gömen) birliklere verilen addı. Bu görevi Alman askerlerine yaptırmak yerine, Yahudilerin seçilmesinin altında yatan nedenlerden birisi, Alman askerlerinin zaten gördükleri karşısında bozulmaya başlayan psikolojisinin bir de yanmış bedenleri temizleyerek iyice bozulmasını engellemek, diğeri ise; "Sizi öldürdükten sonra cesetlerinizi gene size temizletiriz" şeklinde bir propaganda sistemiyle Yahudiler üzerindeki psikolojik baskıyı arttırmaktı. Sonderkommando görevlileri asla direkt olarak ölümlere sebep olmazlardı. O güzel(!) görev sadece Alman askerlerine aitti. Onların görevi cesedi temizl